|
ÍNDICE
Mille regretz
Josquin Desprez (c. 1440- 1521)
Mille regrets de vous abandonner
Et d'élonger votre face amoureuse
J'ai si grand deuil et peine douloureuse
Qu'on me verra bref mes jours définer
Siento mil pesares por abandonaros y por alejarme de vuestra amorosa
cara.
Tengo tan gran duelo y pena dolorosa, que pronto se verá cómo
acaban mis días.
Dicite in magni
Nicolás Gombert (c. 1495-c. 1650)
Dicite in, magni, dum spes altera mundi.
Venisti in luce, Caesaris alme puer.
Aurea sideribus peperit regina secundis
estque puerperio facta beata suo.
Laeta dies terris, laeta utrique parenti,
laetaque sunt orta sidera cuncta pia.
Discedit saevium mundo, discedit egestas
et revocat melior saecula prisca nitor.
Numina in puero e caelo dilabimur alto.
Pandimus in cunis gaudia nostra tuis.
Dioses poderosos, hablad mientras hay una nueva esperanza para el mundo.
Has llegado a la luz, prometedor hijo del César. La áurea
reina ha parido con astros favorables y su parto la ha hecho feliz. El
día se ha levantado alegre para la tierra y para los padres y alegres
han salido todas las piadosas estrellas. La crueldad y la pobreza se han
ido del mundo y el mejor brillo restaura los viejos siglos. Los dioses
descendemos del alto cielo sobre este niño. En tu cuna depositamos
nuestras felicidades.
El que rige y el regido
Juan del Encina (1468-1529)
El que rige y el regido
sin saber
mal regidos pueden ser.
Mal rige quien no es prudente,
porque todo va al revés,
y el perfecto regir es
saber mandar sabiamente;
que el regido y el rigente
sin saber mal regidos pueden ser.
Donde falta discreción
no hay ninguna cosa buena;
lo que siscreción ordena
aquello da perfección;
mas los que regidos son
sin saber
mal regidos pueden ser.
El saber que Dios nos da,
aquel saber es perfeto,
y aquél se llame discreto
que de tal saber sabrá;
y lo que regido va
sin saber
mal regido puede ser.
Le chant des oyseaux
Clement Janequin (c.1485-1558)
Le chant des oyseaux
Reveillez vous, cueurs endormis,
le dieu d'amours vous sonne.
A ce premier jour de may
oyseaulx feront merveilles
pour vous mettre hors d'esmay.
Destoupez vos oreilles
et farirariron, ferely ioly.
Vous serez tous en ioyemis
car la saison est bonne.
Vous orrez, à mon advis,
une doulce musique
que fera le roy mauvis
d'une voix autentique:
Ti ti ti ti ti ti pyti, etc.
Le petit mignon. Sancte teste Dieu!
Il est temps d'aller boire.
Rire et gaudir, c'est mon devis.
Chascun s'i habandonne.
Rossignol du boys joly,
à qui la voix resonne,
pour vous mettre hors d'ennuy
vostre gorge iargonne:
Frian, frian, frian, etc.
Fuyez, regretz, pleurs et souci
car la saison l'ordonne.
Arriere, maistre coucou,
sortez de no' chapitre,
chacun vous donne au hibou,
car vous n'estes qu'un traistre.
Coucou, coucou, coucou, etc.
Par traison, en chacun nid
pondez sans qu'on vous sonne.
Reveillez vous, cueurs endormis,
le dieu d'amous vous sonne.
Despertad, corazones adormecidos, el dios de amor os llama. En este primer
día de mayo los pájaros harán maravillas para sacaros
del aburrimiento. Destapad vuestras orejas y os pondréis alegres,
pues la estación es buena. Escucharéis, según creo,
una dulce música que hará el rey jilguero con una voz auténtica.
¡Qué bonito es! por los clavos de Cristo. Es tiempo de ir
a beber. Mi divisa es reír y gozar; que cada cual se dedique a ello.
El ruiseñor del bosque, que tiene la voz resonante, para sacaros
del enfado, os invita a cantar. Pesares, lloros y preocupaciones, huid
de aquí, pues la estación lo ordena. Atrás, señor
cuclillo, salid de nuestro grupo, pues no sois más que un traidor.
Para evitar la traición, poned cada uno en vuestro nido sin que
se os oiga. Despertad, corazones adormecidos, el dios de amor os llama.
Gru, gru, gru, gru
Pedro de Pastrana (c. 1475-c. 1555)
Gru, gru, gru, gru.
- ¡Ah, Guillardo, qu'es nuestr'amo!
- Escucha, mira las grullas
que pacen en nuestro prado.
Oxe, oxe, oxe, oxe.
- Hija, no las espantes.
- Ya os espero.
- Pues tira por ese otero.
Ponte tras aquel tocón.
- ¡Oh, qué levantadas son!
Guárdame las vacas
Antonio de Cabezón (1510-1566)-
Francisco Salinas (1513-1590)-
Diego Ortiz (c. 1525-c. 1570)
- Guárdame las vacas,
Carillejo, y besart'he.
- Bésame tú a mí
y yo te las guardaré.
Regia qui mesto
Alonso Mudarra (c. 1508-1580)
Regia qui mesto spectas cenotaphia vultu,
quid stas? quin largo perluis imbre genas?
Occidit, occideret princeps, sed qualem nulla
dederunt tempora, sed qualem tempora ulla dabunt.
Corripit accipiter meliorem examine proedam.
Mors, o crudelis, o rimaque qui rapis Philipum.
Philipus in terris mihi sponsus in aethere Christus,
si fors plus posset plura datura fuit.
Nil mihi vobiscum, iam mors et vita. Valete
nam vivo felix non moritura deo.
Haec mihi sit vita, haec requies aeterna laborum.
Cetera nam semper sors violenta rapit.
Tú que miras con rostro triste este túmulo real, ¿qué
haces ahí parado? ¿Por qué no riegas tus mejillas
con larga lluvia? Murió ella, y habría muerto el príncipe,
pero a unos se les acaba el tiempo mientras a otros aún les queda.
El águila arrebató la mejor presa del rebaño. ¡Oh!,
cruel muerte. ¡Oh!, sima que atrapas a Felipe. Felipe fue en la tierra
mi esposo y Cristo en el cielo. Si acaso hubiese podido, más le
habría entregado. Nada tengo ya con vosotros, sólo la muerte
y la vida. Quedaos en paz, porque vivo feliz y no moriré para Dios.
Ésta será mi vida y el descanso eterno de mis trabajos. Pues
la suerte violenta arrebata siempre lo demás.
Felix Austriae domus
Nicolás Gombert (c. 1495-c. 1650)
Felix Austriae domus, felicius Romanorum imperium,
felicissima res christiana trium piorum Caesarum:
Friderici prudentia, Maximiliani clementia, Caroli potentia,
duorum regum Philippi et Ferdinandi gloria.
Bienaventurada casa de Austria y más bienaventurado el Romano Imperio, pero mucho más bienaventurada la República Cristiana con la prudencia de Federico, la clemencia de Maximiliano, la potencia de Carlos y la gloria de los dos reyes, Felipe y Fernando.
A las armas, moriscote
Francisco Bernal (s. XVI)
A las armas, moriscote,
si las has de voluntad:
los Franceses son entrados,
los que en romería van.
Entran por Fuenterrabía,
salen por San Sebastián.
Con pavor recordó el moro;
bien oiréis lo que dirá:
- Mis arreos son las armas,
mi descanso, el pelear,
mi cama, la dura peña,
mi dormir, siempre velar.
Sancta Maria, ora pro nobis
Antonio de Cabezón (1510-1566)
Sancta Maria, ora pro nobis.
Sancta Dei Genitrix, ora pro nobis.
Mater Christi, ora pro nobis.
Turris Davidica, ora pro nobis.
Regina pacis, ora pro nobis.
Santa María, ruega por nosotros.
Santa madre de Dios, ruega por nosotros.
Madre de Cristo, ruega por nosotros.
Torre de David, ruega por nosotros.
Reina de la paz, ruega por nosotros.
Belle qui tiens ma vie
Thoinot Arbeau (1520-1595)
Belle qui tiens ma vie
captive dans tes yeulx,
qui m'as l'aime ravie
d'un soubriz gracieux,
viens tot me secourir
ou me fauldra mourir.
Pourquoy fuis tu, mignarde,
si ie suis près de toy?
Quand tes yeulx ie regarde
ie me perds dedans moy,
car tes perfections
changent mes actions.
Approche, donc, ma belle,
approche toy, mon bien,
ne me sois plus rebelle
puis que mon coeur est tien:
pour mon mal appaiser
donne moy un baiser.
Hermosa que tienes mi vida cautiva en tus ojos, que me has prendido el
alma con tu sonrisa graciosa, ven pronto a socorrerme o necesariamente
moriré. ¿Por qué huyes, bonita, si estoy cerca de
ti? Cuando miro tus ojos me pierdo en mi interior, pues tus perfecciones
cambian mis acciones. Acércate, pues, hermosa mía, acércate,
mi bien, no me seas arisca, puesto que mi corazón es tuyo: para
calmar mi mal, dame un beso.
Madama le demanda
Antonio de Cabezón (1510-1566)
Madama le demanda:
- Amor, cuándo vendréis.
- Si no vengo por Pascua,
por san Juan me hallaréis.
Oíd, los que en la iglesia habéis
nacido
Joan Brudieu (1520-1591)
Oíd, los que en la iglesia habéis nacido
y os cobijáis debajo de su manto,
las buenas nuevas que nos han traído
de allá de la Morea y de Lepanto.
Tristor, dolor, pesar y aún gemido
destiérrense y también llorar y llanto,
y en su lugar sucedan a porfía
placer, contento y fiesta y alegría.
Pastor mayor, que con tu celo y maña
tan buena y sancta liga has concordada,
gozar te has con Felipe, rey de España,
de aquesta gran victoria y encumbrada,
y el príncipe don Juan, oh cosa extraña,
que fue, miró y venció tan fuerte armada.
A Dios eterno demos todos gloria.
In manu eius est pugne victoria.
Puestos están frente a frente
Anónimo
Puestos están frente a frente
los dos valerosos campos:
uno es del rey Maluco,
otro de Sebastiano,
el Lusitano.
Mozo animoso y valiente,
robusto, determinado,
aunque de poca experiencia
y no bien aconsejado,
el Lusitano.
Cuando los moros sin cuento
su hueste la van cercando,
que para uno de los suyos
son más dieciocho tantos,
el Lusitano.
Ardiendo en fuego su pecho,
rabia por poner las manos.
Piensa que todos son nada;
manda a pelea echar bando.
el Lusitano.
Brama que embista a los moros
y el ejército contrario.
Ya se van llegando cerca.
"A ellos", dice, "Santiago",
el Lusitano.
Folías
Anónimo
Que no me las ame nadie
a las mías folías, ¡eh!
Que no me las ame nadie,
que yo me las amaré.
[Para hacer buenas folías
no hay otro grupo en el mundo
y hoy haremos unas pocas
para Felipe Segundo.]
Qui, sott'ombrosi mirti
Peter Philips (1560-1628)
Qui, sott'ombrosi mirti,
tra l'herbette fiorite,
ecco le Muse, ecco le Gratie unite.
Odi i celesti spirti
cantar con arte bella
l'alto valor d'Alberto e d'Isabella.
He aquí, bajo los umbrosos mirtos, entre las floridas hierbecillas, unidas las Musas y las Gracias. Escucha a los espíritus celestes cantar con bello arte el alto valor de Alberto y de Isabel.